Irena Sznebelin

---

Kariera teatralna

Kariera Ireny Sznebelin rozpoczęła się niewątpliwie od wcześnie odegranych ról dziecięcych, które miały miejsce w zespole Pawła Ratajewicza w latach 1868–70. Jej pasja do teatru prowadziła ją dalej, a w 1879 roku brała udział w amatorskich przedstawieniach organizowanych przez Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności, co stanowiło znaczący krok w kierunku zawodowej kariery aktorskiej.

Następnie występowała w różnych zespołach teatrów prowincjonalnych, w tym pod kierownictwem Franciszka Idziakowskiego w 1883 roku, a także Karola Hoffmana w 1884. Kolejne lata to współpraca z Juliannem Grabińskim (1885–1888), Janem Szymborskim (1888), Lucjanem Dobrzańskim oraz Janem Reckim (1888–1890). Po tych doświadczeniach, w 1890/1891 współpracowała z Aleksandrem Łaskim.

W późniejszych latach, Irena należała do różnych zespołów, w tym z Czesławem Teofilem Janowskim w sezonach 1892–1893 oraz 1898/1899, Bolesława Mareckiego (1893-1896), Ignacego Józefowicza (sez. 1894–1895) oraz Felicjana Felińskiego (sez. 1896/1897 oraz lata 1899–1902). Jej kariera aktorska obejmowała również współpracę z Henrykiem Morozowiczem (sez. 1902/1903) oraz Henrykiem Halickim w 1904 roku.

Warto również wspomnieć, że Irena występowała w warszawskich teatrach ogródkowych, takich jak „Promenada” i „Belle Vue”. Poza tym, w 1918 roku wystąpiła w teatrze Marywil w Warszawie oraz w Teatrze Polskim w Sosnowcu w sezonie 1922/1923. Jej działalność aktorska w sezonie 1928/1929 wiązała się z zespołem Teatru Miejskiego w Grudziądzu.

Irena Sznebelin była utalentowaną aktorką operetkową i wodewilową, ale jej talent obejmował także dramatyczne role. Na dodatkowe zasługi zasługuje jej praca jako suflerka. W swojej bogatej karierze wystąpiła w wielu znaczących rolach, w tym Zuzanny w „Świecie nudów”, Heleny w „Panu Damazym”, Zofii w „Małżeństwie Apfel”, Pawłowej w „Marcowym kawalerze”, Drzymskiej w „O własnej sile”, Zosi w „Łobzowianach”, Dziewanny w „Dzwonach kornewilskich”, Oliwetty w „Weselu Oliwetty”, a także Heleny w „Pięknej Helenie” oraz Marii w „Córce pułku”.

Życie prywatne

Irena Sznebelin, córka znanej pary aktorów teatralnych, Marianny i Franciszka Sznebelinów. Jej życie zawodowe nawiązywało do środowiska artystycznego, w którym się wychowała.

W 1866 roku zawarła związek małżeński z Franciszkiem Idziakowskim, aktorem i przedsiębiorcą teatralnym. Ten krok na zawsze wpisał ją w historię polskiego teatru.

Ostatnie dni życia spędziła w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, gdzie znalazła wsparcie i opiekę w gronie osób z podobnym doświadczeniem.

---

Oceń: Irena Sznebelin

---