Johann Vesque von Püttlingen, urodzony 23 lipca 1803 roku w Opolu Lubelskim, to postać o niezwykle interesującym życiorysie. Jego obecność w historii kultury austriackiej zaznaczyła się nie tylko jako kompozytora, ale także jako prawnika oraz mecenasa sztuki.
Zmarł 29 października 1883 roku w Wiedniu, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które łączyło sztukę z prawem, co czyni go inspirującą postacią w obu dziedzinach.
Życiorys
Johann Vesque von Püttlingen był interesującą postacią w świecie muzyki i administracji. Jako syn urzędnika z Niderlandów Austriackich, jego rodzina schroniła się na dworze księcia Aleksandra Lubomirskiego podczas wojen napoleońskich. W 1804 roku osiedlił się z bliskimi w Wiedniu, gdzie rozpoczął edukację muzyczną. Uczył się gry na fortepianie pod okiem znakomitych nauczycieli, takich jak Maximilian Joseph Leidesdorf, Ignaz Moscheles oraz Jan Václav Voříšek.
Poza nauką gry na fortepianie, Johann doskonalił swoje umiejętności kompozytorskie, studiując pod kierunkiem Eduarda von Lannoya oraz Simona Sechtera. Jego wiedza nie ograniczała się jedynie do muzyki; ukończył również studia prawnicze w 1827 roku, a przez długi czas pełnił funkcje w administracji państwowej. W 1864 roku opublikował rozprawę dotyczącą prawa autorskiego, noszącą tytuł Das musikalische Autorrecht, co potwierdza jego zaangażowanie w kwestie dotyczące twórczości artystycznej.
W 1848 roku objął kierownictwo w jednym z departamentów austriackiego ministerstwa spraw zagranicznych. W 1866 roku nadano mu tytuł barona von Püttlingen, a w 1876 roku został wybrany na deputowanego do Izby Panów w Radzie Państwa. Johann Vesque von Püttlingen był mecenasem sztuki oraz czynnym członkiem zarządu Gesellschaft der Musikfreunde. Finansował wiele koncertów, w tym pierwsze wiedeńskie wykonanie oratorium Paulus Felixa Mendelssohna w 1839 roku.
W swoim domu organizował koncerty i artystyczne spotkania, na których gościł znakomitych kompozytorów, takich jak Franz Schubert, Robert Schumann, Hector Berlioz czy Ferenc Liszt. W komponowaniu utworów korzystał z pseudonimu Johann Hoven. Do jego najważniejszych dzieł należą opery, w tym Turandot (premiera w Wiedniu w 1838 roku), Johanna d’Arc (premiera w Wiedniu w 1840 roku), Liebeszauber (premiera w Wiedniu w 1845 roku), Ein Abenteuer Carls des Zweiten (premiera w Wiedniu w 1850 roku) oraz Der lustige Rat (premiera w Weimarze w 1852 roku).
Oprócz oper skomponował także trzy kwartety smyczkowe, dwie msze oraz prawie 300 pieśni, z których wiele powstało do tekstów Heinricha Heinego. Jego twórczość muzyczna oraz działalność w sferze publicznej pozostawiły wyraźny ślad w historii austriackiej kultury.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Zbigniew Jóźwik | Kaliksta Teano | Irena Sznebelin | Małgorzata Ostrowska-Królikowska | Hipolit Polański | Maria Józefacka | Abraham Rozenfeld-BonczeOceń: Johann Vesque von Püttlingen