Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Opolu Lubelskim

Historia tej imponującej budowli sięga lat 1664-1675, kiedy to została ona ufundowana przez lokalnego proboszcza, księdza Piotra Dobielowicza. W XVIII wieku dodatkowe inwestycje w kościół poczyniły rodziny Tarłów, które zajęły się jego wykończeniem, dodaniem naw bocznych oraz wykonaniem polichromii, które do dziś zachwycają przybywających do tej świątyni.

Budowla została wzniesiona w stylu lubelskiej architektury cechowej, charakteryzującej się połączeniem późnego manieryzmu i wczesnego baroku, a jej wnętrza urządzone są w stylu późnobarokowym. W głównym ołtarzu, datowanym na około 1740 rok, który prawdopodobnie został wykonany w warsztacie księżąt Czartoryskich, znajduje się obraz Maryi Niepokalanej z Dzieciątkiem Jezus, namalowany przez Antoniego Dembickiego w 1745 roku.

W centralnej nawie umieszczonych jest osiem bocznych ołtarzy pochodzących z XVII wieku. Wyróżniają się one dziełami Szymona Czechowicza, przedstawiającymi postacie św. Józefa Kalasanty, św. Antoniego Padewskiego, św. Walentego, św. Barbary, św. Anny, św. Józefa z Dzieciątkiem, św. Klemensa oraz św. Elżbiety. W kaplicy północnej, poświęconej Świętemu Krzyżowi, na ścianach znajdują się obrazy ukazujące apoteozę Krzyża Świętego, natomiast w lunetach prezbiterium ulokowane są malowidła ze scenami biblijnymi z Starego Testamentu.

Kaplica południowa, dedykowana Matce Boskiej, zdobiona jest malowidłami autorstwa Józefa Meyera, które powstały około 1757 roku. Warto również zaznaczyć, że w latach 1743-1864 kościół znajdował się pod opieką zakonu pijarów, a od tego czasu jest zarządzany przez księży diecezjalnych. Ten wspaniały obiekt sakralny stanowi nie tylko miejsce kultu, ale także istotny element lokalnej historii i kultury regionu.