Aleksander Zdanowicz (prawnik)

Prawo i sprawiedliwość

Aleksander Maria Zdanowicz to postać o niezwykle bogatym życiorysie, urodzony 28 września 1898 roku w Opolu. Jego losy, choć otoczone tajemnicą, wciąż wzbudzają zainteresowanie historyków oraz pasjonatów przeszłości.

Był on nie tylko prawnikiem, lecz także porucznikiem artylerii Wojska Polskiego. Jego odwaga oraz poświęcenie zostały docenione poprzez nadanie mu prestiżowego odznaczenia – Orderu Virtuti Militari. To wyróżnienie jest jednym z najważniejszych w polskim systemie odznaczeń wojskowych, a jego nosiciele często są świadkami męstwa i honoru w obliczu wyzwań.

Pomimo, że data i miejsce śmierci Aleksandra Zdanowicza pozostają nieznane, jego osiągnięcia na polu prawnym oraz w służbie wojskowej nie zostały zapomniane.

Życiorys

Aleksander Zdanowicz przyszedł na świat 28 września 1898 roku w Opolu, które znajdowało się wówczas w powiecie nowoaleksandryjskim guberni lubelskiej. Jego rodzicami byli Julian oraz Aleksandra z Nowakowskich.

W czasie wojny z bolszewikami Zdanowicz walczył w 3 Dywizjonie Artylerii Konnej. Za swoje męstwo podczas działań wojennych został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.

8 stycznia 1924 roku otrzymał akceptację na stopień podporucznika rezerwy, z datą starszeństwa na 1 sierpnia 1920 roku, zajmując 35. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W 1922 roku miał przydział w rezerwie do 3 Dywizjonu Artylerii Konnej, w 1923 trafił do 10 Dywizjonu Artylerii Konnej w Jarosławiu, a w 1924 do 12 Dywizjonu Artylerii Konnej w Ostrołęce.

29 stycznia 1932 roku prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu stopień porucznika rezerwy z dniem 2 stycznia 1932, przyznając mu 72. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W tym czasie był oficerem rezerwy 9 Dywizjonu Artylerii Konnej w Baranowiczach. W 1934 roku znajdował się w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Nowogródku, mając przydział w rezerwie do 1 Pułku Artylerii Lekkiej Legionów w Wilnie.

Do 25 lutego 1927 roku pełnił funkcję sędziego śledczego w Sądzie Okręgowym w Nowogródku. Następnie objął stanowisko podprokuratora tego samego sądu. 30 września 1929 roku, na skutek złożonego podania, został przeniesiony ze stanowiska wiceprokuratora w Nowogródku do wiceprokuratora Sądu Okręgowego w Wilnie. W 1931 roku mianowano go prokuratorem Sądu Okręgowego w Nowogródku, w 1935 roku – prokuratorem w Grodnie, a 16 października 1936 roku ponownie na stanowisku prokuratora w Wilnie. Ostatecznie, 16 lipca 1938 roku, Zdanowicz objął posadę prezesa Sądu Okręgowego w Grodnie.

Ordery i odznaczenia

Aleksander Zdanowicz, jako wybitny prawnik, został odznaczony licznymi medalami i odznaczeniami, które poświadczają jego wkład w rozwój wymiaru sprawiedliwości oraz walkę o niepodległość kraju. Poniżej przedstawiamy listę tych honorów:

  • krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3142 – 1922,
  • złoty krzyż zasługi – 9 listopada 1932 „za zasługi na polu wymiaru sprawiedliwości”,
  • medal niepodległości – 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
  • medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
  • odznaka pamiątkowa „Orlęta”.

Przypisy

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 02.04.2022 r.]
  2. a b Kolekcja ↓, s. 3.
  3. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  4. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297.
  5. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
  6. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 17, s. 174, 15.12.1936 r. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości.
  7. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 8, s. 112, 16.08.1938 r. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości.
  8. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 7, s. 153, 01.04.1927 r. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości.
  9. Ruch służbowy. „Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości”. 24, s. 212, 27.11.1929 r. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 01.02.1932 r., s. 111.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18.02.1922 r., s. 106.
  12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140, 613.
  13. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 336.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 810.
  15. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 866.
  16. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 731.
  17. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 789.
  18. Rocznik Oficerski 1938 ↓, s. 250.
  19. Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1935 ↓, s. 284.
  20. Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1936 ↓, s. 292.
  21. Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1939 ↓, s. 249.
  22. Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1931 ↓, s. 115.
  23. Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1932 ↓, s. 117.
  24. Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1933 ↓, s. 127.
  25. Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1937 ↓, s. 315.

Oceń: Aleksander Zdanowicz (prawnik)

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:9